My new assignment!

Mijn nieuwe opdracht is binnen!
Ik kreeg een prachtige opdracht dit schooljaar. Ik geef Wiskunde in 3 klassen in het 3e jaar die 5u wiskunde kozen en in 2 klassen van het 2e jaar geef ik Sei (De humane economische kant van de moderne wetenschappen, een intiatie om een deftige studiekeuze te kunnen maken voor het derde jaar.) Daarnaast geef ik ook nog inhaallessen wiskunde voor de 1e graad, Leren leren voor de 2e graad en titularis van een klas in het derde jaar.

In vergelijking met vorig schooljaar is dit een enorme vooruitgang. Ik zal dit jaar mij deftig kunnen voorbereiden en tijd hebben om mijn voorbereidingen te perfectionaliseren, lesgeven zoals het hoort. Vorig jaar gaf ik wiskunde in een 1e jaar, 3e jaar (5u wisk), 3e jaar (4u wis), informatica in het derde jaar en Sei in het 2e jaar. Daarbovenop ook inhaallessen, Leren leren in de 1e graad en klastitularis van een 3e jaar.
Het was hels kan ik zeggen.

Ik ken mijn opdrachten ondertussen al een dikke week en ben al goed gevorderd met voorbereiden. Aangezien het allemaal nieuwe handboeken zijn, zullen we wederom weten wat doen. Countdown to a new schoolyear has started!

Stressed out

We hebben het gehaald! De proefwerken zijn verbeterd en de punten werden ingegeven voor de deadline, we kunnen beginnen delibereren of evalueren.

Wat een stress vandaag. Iedere keer weer mispak ik mij aan het einde van een trimester. Ik heb steeds het gevoel er bijna te zijn, maar dan slaat de stress om mijn hart, want kloppen mijn punten wel, heb ik geen fout gemaakt, heb ik ze evenwichtig verdeeld,... Alles moet gecontroleerd worden en steevast stuit ik op problemen of fouten. 

Zo ook vandaag. Ik had mijn werk de voorbije week uitstekend gepland. Mijn punten had ik mooi ingegeven op school, vandaag bekijk ik ze nog eens om te controleren, ze waren verdwenen! 

Gelukkig hebben wij een uitstekende persoon die die zaken beheert en heeft hij me op zondagmiddag, bij stralende zon toch wel kunnen helpen. Ik moest niet terug naar school, om alles weer te gaan uitpluizen. Een halve dag werk gespaard! 

Maar nu zijn ze binnen en hoop ik nog steeds dat ik niet op fouten stuik, want zeker hierover ben ik nooit...

Zelfevaluatie

Deze week gaf ik mijn laatste lessen aan mijn leerlingen dit jaar. Ik maak er een gewoonte van om de leerlingen jaarlijks te bedanken en dit jaar wilde ik er een leuke activiteit bij doen. Ik stelde een brief op die bestemd is voor de leerlingen van volgend schooljaar in mijn klas. Ik liet ze noteren wat ze moeten weten over het vak, over mij, studietips, wat ze zeker niet mogen doen, ...
Het was ontzettend leuk om dit nadien te lezen. Er zijn altijd leerlingen die de opdracht niet al te serieus nemen en er zijn er die de opdracht fantastisch uitvoeren. Het gaf echt een boost naar volgend jaar toe. Daarnaast is het ook een handige reflectie voor bepaalde leerstofonderdelen, hoe ik ze aanbracht. Ik liet ze namelijk ook noteren waar ze een hekel aan hadden en wat ze graag deden. Als ik hoorde dat ze Excel zo saai vonden, dan weet ik dat daar werk is aan de winkel... Ik heb echter wel nog geen oplossing hiervoor ;-)

Hieronder vinden jullie de formulieren die ik gebruikte:

Terug

En we zijn terug van weggeweest!

De husband was een lang weekend gaan zeilen, net tijdens het drukste weekend van een trimester... Ik had bergen verbeterwerk: groepswerkjes die ik last minute liet indienen, zodat de leerlingen tijd genoeg hadden, laatste toetsen voor de proefwerken, om de punten dagelijks werk wat op te krikken of om zoveel mogelijk leerstof al eens herhaald te hebben voor de proefwerken, extra oefeningen om bij te benen met de leerstof,... En daarnaast moest ik nog mijn laatste lessen voorbereiden, mijn proefwerken opstellen en nog een reeks andere administratieve to-do-tjes.

Het was vrij hels, omdat ik alleen maar 's avonds kon werken als de kindjes in bed lagen. Ik lag dagelijks pas na 12u in bed, terwijl de kindjes 's morgens alweer wakker waren iets voor 7u. Mijn stem is al een hele tijd vrij hees, maar begint eindelijk terug wat normaal te worden nu. Mijn verkoudheid wil ook maar niet volledig verdwijnen. Het wordt tijd voor rust en die is er eindelijk terug wat meer.

De laatste lessen zijn gegeven en nu zijn er nog wat administratieve taken, nog een proefwerk opstellen, informatica, een vak met permanente evaluatie evalueren, ... én wachten op de proefwerken om die te verbeteren.

Ik overleefde de voorbije drukke dagen zonder brokstukken te maken. En eindelijk kan ik dit weekend terug herademen. De vakantie begint van zich te laten horen en is eindelijk in zicht... #vreugdedansje

Multitasking mom

Hoewel het, volgens mij, absoluut tegen de regels is, multitaskte ik de hell out of mijn woensdagnamiddag vandaag. Het is weer zo een periode aan het einde van het schooljaar waarin ik er niet in slaag mijn school en gezin duidelijk gescheiden te houden...

Ik heb een reuzeberg verbeterwerk dat allemaal tegen volgende week moet gebeurd zijn en de hubbie is het hele weekend weg en op die vrije pinkstermaandag moeten we naar een feestje. Ik wilde graag vandaag al beginnen verbeteren op die vrije woensdagnamiddag, maar ik ben ook een moeder en heb 2 kinderen die dienen entertained te worden op woensdag, want dat spaart ons een massa euro's aan kinderopvang uit. 

Daarnaast viert dochterlief vrijdag haar verjaardag op school en daar hoort taart bij en wat voor een moeder zou ik zijn als ik dit niet zelf bakte... Uiteraard beloofde ik haar dit op woensdagnamiddag al te doen!  Bijgevolg zat mama met haar berg verbeterwerk en koekenbak en avondkook op de planning vandaag. Zoonlief in bed voor het volle uur, voor dochterlief nieuwe kleurplaten afgedrukt, naast mama aan tafel en dan maar vebeteren. Dan was zoonlief wakker, merkte ik dat er geen boter genoeg was om koekjes te bakken (planning is alles!), mochten we nog de auto in kruipen omdat het regende en zijn we koekjes beginnen bakken. Het was al na 18u voordat ik aan het avondeten kon beginnen (na maandag en dinsdag hubbie te hebben gekookt, was het mijn beurt!), maar de menu lichtjes aangepast naar bokaalgroentjes en gebakken diepvriespatatjes en de kinderen lagen nog steeds om 19u30 en 20u in bed. Pas nadat er de nodige spelletjes en puzzels met hen gespeeld werden. Quality time met de kiddos, genieten... En dan opnieuw aan de bureau voor nieuwe laatste lesvoorbereidingen. Tot 22u30 en ik moet mezelf inhouden om niet nog snel wat te doen...

Dus, op  woensdag vrij, stel er je ook geen zonneparasol, zeteltje en voetjes in de lucht bij voor, want als leerkracht zijn we het gewend om de lat hoog te leggen, zowel voor de kindjes als voor onszelf...

Satisfaction! Part II

Vandaag was zo een dag waarop je beseft waarom je het allemaal doet, dat je ziet dat het niet zinloos is om al die inspanningen te leveren voor die jonge pubertjes. Vandaag kreeg ik de bevestiging dat ik geen water naar de zee loop te dragen en dat al mijn inspanningen, en bijgevolg de leerlingen hun extra inspanning zijn vruchten afwerpt.

Week na week kreeg ik slechte toetsen. We oefenen op breuken en kommagetallen optellen, aftrekken, vermenigvuldigen, machtsverheffing ervan en delen. Keer op keer toonden ze er op hun toets weinig tot niets van begrepen te hebben. Er zaten, in het eerste middelbaar ocharme, gemakkelijk meerdere onvoldoendes bij in de klas. Ik gaf hen de opdracht om een hele bundel extra oefeningen te maken tegen de week erop. En de week nadien deed ik dat opnieuw. Ik mailde de ouders tussendoor, ze reageerden positief op mijn bezorgdheid en ik reageerde met nog meer tips voor de ouders.

We eindigden dan met volgorde van bewerkingen waarin al deze leerstof samenkomt. Ik vreesde het ergste omdat het voorgaande zo moeizaam verliep. Ik paste mijn werkvorm aan. Ik gaf hen, ieder afzonderlijk, alleen de einduitkomst van iedere oplossing. Ze verbeterden hiermee al de oefeningen die ze moesten maken als huiswerk. Ze moesten de goed aanduiden met groene fluo en de verkeerde met roze fluo. Nadien moesten ze bij iedere roze oefening op zoek gaan naar hun fout. Waar maakten ze een fout tegen de volgorde van de bewerkingen, of schreven ze lelijk en daarom verkeerd, of maakten ze een rekenfout... Ze waren allemaal uitzonderlijk intensief bezig. Ik had heel wat meer tijd om de zwaksten extra hulp te bieden en hielp heel kort zoeken bij sterkere leerlingen naar kleine foutjes. De oefeningen die ze tijdens die les niet verbeterd kregen moesten ze thuis uitzoeken en de dag nadien vragen als het niet gelukt was.

De dag erop was het toets van dit allesomvattende deel en ik had maar 1 tekort in de klas!!! Ik sprong een gat in de lucht. De tijd die ik voor het onderwerp genomen had en de vele extra oefeningen die de leerlingen maakten, heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Mijn klasgemiddelde lag tegen alle verwachtingen in weer hoger! Ik was dolblij, voor mezelf én voor de leerlingen.

Just stop

Het dreigt opnieuw 23 u te worden voor ik het goed en wel besef. Af en toe moet een mens zichzelf een halt toeroepen. En dat doe ik vanavond om 22u30 :-) Er is niets dat niet kan wachten...

#Satisfied

En het is opnieuw 23u. Ik ga het niet lang rekken, want ik hoop nog een boek te lezen om in slaap te kunnen vallen.

Goed nieuws, het grootste deel van de strijk is gedaan en hubbie stond te koken toen ik thuiskwam, waardoor ik alleen maar de kinderen moest baden zodra ik thuiskwam, eten en eten geven, afwassen, qualitytime doorbrengen met hen en bed instoppen. En om 20u30, wederom achter de bureau verbetersleutels maken, laatste lesvoorbereidingen, laattijdig stageverslag opmaken en doormailen en nu done!

Verlofdagen

Zondagavond, 23u15. Ik ben ermee gestopt. De never ending to-do-list is zo goed mogelijk afgewerkt voor morgen. Het was verlengd weekend en ik heb wellicht meer dan helft van de tijd al werkend voor school door gebracht.

Donderdag was er brunch en feest bij de zus, heerlijk lang gebleven, heerlijk lang nagekaart.
Vrijdag zorgde hubbie voor de kinderen en mocht ik voor school werken. Ik werkte van 's morgens tot 's avonds (verbeteren, voorbereiden, plannen, extra oefeningen maken, inspiratie opdoen op internet...) en deed tussendoor de was (zwijg mij over strijken, ik hoop dat mijn babysittende moeder die morgen doet...).
Zaterdag ben ik een hele dag gaan helpen op school, samen met dochterlief, ter gelegenheid van de 1000 km voor Kom op tegen kanker. Een goed doel waar ik mij graag vrijwillig voor inzet en belangrijk om aan mijn dochter te tonen dat het nodig is om iets te doen voor medemensen die het minder goed hebben als ons. Het was een topdag voor dochterlief: ijs en frietjes eten, geschminkt worden, achter collega's aanhollen, kleuren, kleurwedstrijd winnen... Ik doe graag vrijwilligerswerk voor school, als ik mijn gezin/kinderen erbij kan betrekken.
En voor ik het weet was het zondag. Alweer een dag waarop ik kei hard gewerkt en gecombineerd heb. Ik werk tussen de kinderen die spelen, niet altijd ideaal, maar het geeft mij vaak een beter gevoel niet steeds weg te zijn. Ik vind het wel belangrijk om regelmatig alles af te sluiten en dicht te doen om de volle aandacht aan de kinderen te geven. En dat deed ik ook vanavond! Nadat de kiddos in bed lagen spurtte ik opnieuw naar mijn schoolwerk...

Morgen start ik met lesgeven om 12u. Ik heb een les van een collega overgenomen, omdat ik door het korte derde trimester met veel te veel congé-dagen in deze klas niet rond geraak met de leerstof. Aansluitend 20 minuutjes pauze, dan een uurtje toezicht of, indien ze mij daar niet nodig hebben agenda's en studiewerk nakijken, verbeterwerk, proefwerken opstellen met een collega of voorbereidingswerk leveren in de leraarskamer voor de volgende dagen, dan nog 2 lesuurtjes met een kwartiertje speeltijd ertussen (met een paar kindjes die 101 vragen hebben nav de naderende proefwerken, waardoor er van de pauze juist de tijd overblijft om naar het ander lokaal te hollen en mij op het smartboard aldaar aan te melden en klaar te maken voor het volgende uurtje) en een inhaalles. Ik zal klaar zijn om 17u20 en tegen dat ik naar huis vertrek zal het 17u30 zijn.

Morgen hebben de kids een dag verlof en gelukkig kan mijn moeder komen babysitten! Normaal werk ik op maandagvoormiddag van thuis uit. Ik breng de kinderen naar school en start onmiddellijk als ik weer thuis ben tot ik moet vertrekken om les te geven. Op dat moment bereid ik meestal vrij last-minute de lessen van die namiddag voor, samen met verbeterwerk en lesvoorbereidingen voor verder die week. Vaak eet ik zelfs mijn boterhammen in de auto.

Aangezien moederlief morgen pas vertrekt om 8u30 en ze minstens een uur moet rijden (ochtendspits rond Antwerpen of Brussel niet meegerekend) reken ik er niet op dat ik morgenvoormiddag zal kunnen werken met de kinderen in huis. Daarom dus dat het vandaag zo laat geworden is...

Gelukkig heb ik een geweldige woon-werk-afstand. Ik ben thuis tegen 17u45, met de wagen en kan dan beginnen koken voor mezelf en de kindjes (tenzij mijn moeder zo lief is hier al aan te beginnen, na die strijk), kindjes bedklaar maken en tegen ten laatste 20u in hun bed. Ondertussen heeft echtgenoot wellicht al de afwas gedaan, is mijn moeder klaar om te vertrekken of is ze misschien alweer weg, dan kan ik terug aan mijn bureau schuiven voor het voorbereidingswerk van de volgende dag, samen met de never-ending verbeterstapel.

Ziezo, als er nog tijd en energie morgen overblijft, bloggen we verder over onze avonturen in lesgeefland!

Peer evaluatie groepswerk

Mijn beste ideeën haal ik van het internet, meer bepaald van andere leerkracht bloggers. Dit idee haalde ik van http://www.justintarte.com/

Ik gaf dit jaar een groepwerk/zelfstudie in het 3e jaar over vectoren. Bij het indienen kreeg ik te horen hoe moeilijk en frustrerend het voor sommige leerlingen was verlopen om een degelijk werk af te leveren. Daarom zocht ik naar mogelijkheden waarop de leerlingen elkaar gemotiveerd konden quoteren. Hieronder vinden jullie het resultaat:

Deze week geef ik het mee met de leerlingen als huiswerk. Ik blog later nog over het resultaat ervan. Het opmaken hiervan kostte me amper 15 minuten. Ik hoop hiermee de leerlingen een juiste quotering te kunnen geven. Ik neem wellicht het gemiddeld gewicht van de punten die de leerlingen elkaar geven.

StarterDeStart

Als leerkracht krijg ik vaak de vraag, van mensen buiten het onderwijs, dat het toch een zalige job moet zijn, leekracht zijn. En dat is het ook! Ik hou ontzettend veel van mijn job en ben heel gepassioneerd voor mijn job. Maar wat mensen buiten het onderwijs nooit lijken te begrijpen is hoeveel inspanningen het eigenlijk kost om een gemotiveerd en actief leerkracht te zijn. Om nog maar te zwijgen over de combinatie met een gezin met een dochter van bijna 5 en een zoon van bijna 3. Vandaar de start van mijn pleidooi.

Ik start vandaag met dit logboek, waar ik regelmatig op zal trachten bij te houden hoeveel ik nu eigenlijk wel werk en wat ik nu eigenlijk wel aan het doen ben, mét plezier. Ik deel nieuwe ideeën, leuke links, eigen voornemens, eigen falingen, ervaringen allerhande... Zo kan iedereen, die er geen snars van begrijpt, of iedereeen die het zelf doormaakt, zien wat het inhoudt om mijn/onze job te doen, met plezier, oprecht vanuit het hart. 

Veel leesplezier!